Drewno to materiał, który towarzyszy ludzkości od pierwotnych czasów. Pomimo coraz intensywniejszego rozwoju cywilizacji, nadal niezmiennie stanowi fundamentalny materiał budowlany.

Historię powstawania technologii szkieletowej można podzielić na kilka etapów. Wszystko zaczęło się od TIMBER FRAME, czyli szkieletu drewnianego o grubych przekrojach. Trafiła ona do Ameryki Północnej, wraz z napływem kolonizatorów europejskich. Ciężar poszczególnych elementów i związany z tym ogromny wysiłek wielu osób uczestniczących w budowie, zmotywował do ulepszenia tej techniki i tak powstała era WOOD FRAMING. Zmniejszono przekroje belek oraz ich zagęszczenie, zachowując przy tym wystarczającą sztywność obiektu. Rok 1832 przyniósł kolejny przełom w budownictwie, czyli BALOON FRAMING. Zmiany te wprowadził George Washington Snow, który zrezygnował z podziału ścian na piętro i parter. Zamiast tego poprowadził belki od podwaliny aż do górnego oczepu, na którym opierają się krokwie. Zmniejszyło to przekroje wykorzystywanego materiału oraz jego ilość, co automatycznie wpłynęło na ciężar szkieletu oraz czas budowy. Rok 1927 to czas na BUILDING CODES, utworzono oficjalne normy dotyczące zarówno konstrukcji, ochrony przeciwpożarowej oraz instalacji elektrycznej jak i hydraulicznej. Kolejne zmiany w technologii szkieletowej to PLATFORM FRAMING i lata 50 XX w. Przywrócono kondygnacje, zaczęto stawiać najpierw ściany parteru, później strop, a następnie ściany piętra lub poddasza.

Dziś dom szkieletowy to przede wszystkim alternatywa dla domu murowanego. W pierwszej kolejności powstaje szkielet ścian, na który składają się pionowe oraz poziome belki drewniane. Całość wypełniana jest materiałami izolacyjnymi, takimi jak wełna i folie paroizolacyjne, natomiast usztywnienie obiektu zapewniają specjalne płyty. Od wewnątrz można zaproponować płyty gipsowo – kartonowe lub boazerię drewnianą, a od zewnątrz tynk lub elewację z drewna. Konstrukcja domu przygotowywana jest tak, aby latem zbytnio się nie nagrzewał, a zimą nie tracił ciepła. Takie właściwości termoregulacyjne kwalifikują domy szkieletowe do uzyskania statusu domu pasywnego. Coraz częściej wszystkie elementy konstrukcyjne składane są na hali produkcyjnej a na miejsce budowy dowożone gotowe moduły, z których już w kilka dni powstaje cały budynek.

Podsumowując technologia szkieletowa przez lata uległa wielu metamorfozom i ulepszeniom, eliminowała swoje błędy i wprowadzała nowoczesne rozwiązania, aby nadążyć za ciągle zmieniającym się światem. System budowy domów tym sposobem, niezaprzeczalnie cieszy się coraz większą przychylnością inwestorów. Dzięki wyborowi odpowiedniego wykonawcy klient może cieszyć się domem, który w zasadzie pozbawiony jest wad.